Είναι το τέλος της ημέρας - στην πραγματικότητα, μέχρι τη νύχτα - και ο Dave Kirkwood κάθεται στο γραφείο του με μια κενή σελίδα μπροστά του και μια ανεκπλήρωτη υποδοχή στην ιστορία των 3 εκατοντάδων65. Μέχρι τα μεσάνυχτα, η επόμενη γραμμή της ιστορίας πρέπει να έχει συνταχθεί και να δημοσιευτεί στο Twitter από ένα άτομο που δεν έχει ακόμη αναγνωριστεί. Το ξέρω αυτό γιατί μέρα με τη μέρα έχω παρακολουθήσει από την άλλη πλευρά του παραθύρου καθώς ο Dave διαχειρίζεται το μνημειώδες, πρωτοποριακό έργο που ξεκίνησε επίσημα την 1η Ιανουαρίου 2012. Κοιτάζοντας πίσω από την ασφαλή προεξοχή του 2013, μπορώ να δω πόσο αληθινά μνημειώδες το έργο ήταν.
Σε περίπτωση που δεν το έχετε ακούσει, επιτρέψτε μου να συνοψίσω γρήγορα την ιστορία, η οποία χρειάστηκε 365 συγγραφείς και ένας εικονογράφος - ο Dave - ένα ολόκληρο έτος για να δημιουργήσει. Κάθε μέρα ένα νέο άτομο δεσμεύτηκε να στείλει ένα tweet που θα αποτελούσε μέρος μιας συνεχούς ιστορίας. Σε αντάλλαγμα, ο Dave δημιούργησε μια νέα εικόνα με βάση αυτό το tweet. Σε συνδυασμό, αυτά θα αποτελούσαν μια ιστορία διάρκειας ενός έτους, που δημιουργήθηκε με στόχο την ευαισθητοποίηση και τα χρήματα για τα θέματα που αφορούν ειδικά τους εφήβους που πάσχουν από καρκίνο.
Από μια ήσυχη αρχή, οι συγγραφείς υπέγραψαν και κράτησαν μια ημερομηνία. Το Word άρχισε να εξαπλώνεται και η ενέργεια και η κίνηση που έφερε ο Dave στο έργο βοήθησε να το επεκτείνει όλο και περισσότερο. Οι διασημότητες συμμετείχαν, χρησιμοποιώντας την επιρροή τους για να μεταφέρουν το έργο στον εθνικό τύπο στο Ηνωμένο Βασίλειο και στη συνέχεια σε πολλά εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Ποτέ δεν θα ήταν εύκολο - αλλά με έναν από τους δηλωθέντες στόχους του Dave να είναι να μάθουν την τέχνη της εικονογράφησης, το έργο ήταν ίσως πολύ πιο τρομακτικό από ό, τι γνωρίζουμε όλοι μας.
Μέρα με τη μέρα, η ιστορία εξελίχθηκε με τον περίεργο τρόπο καθώς κάθε συγγραφέας συνέβαλε. Εν τω μεταξύ, το αναπτυσσόμενο στυλ απεικόνισης του Dave ήταν κάτι που προσέλκυσε θαυμασμό και οπαδούς. Οι νυχτερινές επαγρύπνηση του, καθώς καθόταν με το ένα μάτι στο Twitter και το άλλο στα μολύβια του, ακολούθησαν αυξανόμενοι αριθμοί ανθρώπων.
Αν όλα αυτά δεν ήταν αρκετά κουραστικά - ειδικά μετά από μια ολοήμερη δουλειά στο στούντιο σχεδιασμού του - ο Dave είχε την επιπλέον ανησυχία για τις περιπτώσεις που κανείς δεν είχε εγγραφεί. Οι ξέφρενες εκκλήσεις θα έβγαιναν στο Twitter και τα δευτερόλεπτα θα έμεναν κοντά καθώς περίμενε απαντήσεις και προσφορές βοήθειας. Μήπως αυτό θα πρέπει να είχε σκεφτεί ο Ντέιβ, την ημέρα που το έργο θα τελείωνε - όλα λόγω της έλλειψης κάποιου να γράψει ένα απλό tweet 140 χαρακτήρων;
Παλαιότεροι συγγραφείς ήταν πρόθυμοι να συνεισφέρουν ξανά - ήξεραν το θόρυβο που τους έδωσε η γραφή για το έργο. Ωστόσο, οι κανόνες ήταν σαφείς: ένας συγγραφέας, ένα tweet, κάθε μέρα. Η μόνη εξαίρεση ήταν ο Clint Boon του εναλλακτικού ροκ συγκροτήματος Inspiral Carpets που έγραψε δύο φορές, μια φορά για τον εαυτό του και μία φορά για να τιμήσει την κηδεία της κόρης του. Ήταν μια χειρονομία που συνεχίζει να με συγκινεί ακόμα και όταν γράφω αυτές τις λέξεις.
Σε μια προσπάθεια να κερδίσει όσο το δυνατόν περισσότερη έκθεση για τα εμπλεκόμενα φιλανθρωπικά ιδρύματα, ο Dave κάλεσε τις διασημότητες για βοήθεια: Jonathan Ross, Stephen Fry και άλλα. Ένα tweet από αυτούς θα μπορούσε να φτάσει χιλιάδες ή και εκατομμύρια αναγνώστες και να φέρει δωρεές στα ταμεία. Μερικοί, όπως ο τραγουδιστής / τραγουδοποιός Alison Moyet, πάντα φαινόταν πρόθυμοι να φωνάξουν δυνατά και να κλωτσήσουν πίσω από τις σκηνές για να πάρουν ένα tweet της τελευταίας στιγμής στην ιστορία. Αλλά άλλες φορές, η σιωπή ήταν εκκωφαντική.
Ο απλήρωτος ρόλος του Dave ως εικονογράφος, μαθαίνοντας στη δουλειά, έγινε πιο απαιτητικός σε τέτοιες στιγμές. Αν η ιστορία τελείωσε τότε θα την θεωρούσε προσωπική αποτυχία - η πίεση ήταν τεράστια. Γνωρίζω από τηλεφωνικές κλήσεις και γραπτά μηνύματα ότι υπήρχαν στιγμές που ο Dave αναρωτιόταν ότι ακόμη και με όλο το πιθανό καλό που θα μπορούσε να κάνει αυτό το έργο, ίσως να μην αξίζει τον κόπο για την καριέρα του, την οικογένειά του και την υγεία του.
Εδώ, ωστόσο, στην καλή χρονιά του 2013, είμαι στην ευχάριστη θέση να αναφέρω ότι αυτές οι στιγμές δεν έπληξαν το έργο και η πρόοδος του Dave ως εικονογράφος και καινοτόμου κοινωνικών μέσων είναι απλή. Το στυλ σχεδίασης που υιοθέτησε νωρίς έχει εξελιχθεί σε κάτι εντυπωσιακό και πρωτότυπο. Περισσότερο από την ιστορία, περισσότερο από τα πολλά αξιοσημείωτα ονόματα που έχουν συνεισφέρει, αυτό το στυλ ορίζει το 3hundredand65, με την ιδιόμορφη, προσεκτική ακρίβεια που μας προσκαλεί μέρα με τη μέρα στην ιστορία του. Μια ιστορία που θα μπορούσε, και έκανε, να πάει όπου θέλει.
Ανακαλύψτε οκτώ εμπνευσμένα πρότυπα flyer στον αδελφό ιστότοπό μας, Creative Bloq.
