@viborc: Ποιες ήταν οι κύριες διαφορές στην προσέγγιση σχεδιασμού στην Apple και τη Rdio;
WM: Ο τρόπος που εργαζόμασταν στην Apple ήταν διαφορετικός από οπουδήποτε έχω εργαστεί ποτέ πριν ή από τότε. Υπάρχει ένα επίπεδο επανάληψης και μια δέσμευση για τη δημιουργία πρωτοτύπων που λειτουργούν και αισθάνονται σαν τελικά προϊόντα, που ειλικρινά δεν πιστεύω ότι θα ήταν βιώσιμα σε πάρα πολλά άλλα μέρη. Είναι σίγουρα πολύ ξένο για την κουλτούρα εκκίνησης να βγάζεις κάτι έξω από την πόρτα και να βγάζεις χαρακτηριστικά πολύ γρήγορα. Είχαμε υψηλά πρότυπα σχεδιασμού στο Rdio, αλλά ήταν ακόμα μια μικρή ομάδα σε έναν πολύ ανταγωνιστικό χώρο, οπότε έπρεπε να έχουμε μια ρεαλιστική στάση σχετικά με την κατασκευή πραγμάτων που θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν οι άνθρωποι, γνωρίζοντας ότι θα μπορούσαμε να επανέλθουμε σε αυτό .
Ένα πράγμα που έμαθα στην Apple που είχε μεγάλη αξία σε ένα περιβάλλον όπως το Rdio ήταν να σκέφτομαι μερικά βήματα μπροστά όλη την ώρα. Στο Rdio, πιέζουμε συχνά το σχεδιασμό μιας δυνατότητας μερικά βήματα πέρα από αυτό που πιστεύαμε ότι είμαστε έτοιμοι να δημιουργήσουμε αμέσως. Ακόμα κι αν αυτό που κυκλοφορήσαμε είχε κάποιους συμβιβασμούς, αν είχαμε ήδη σκεφτεί την επόμενη επανάληψη και το επόμενο, θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε μια συνέχεια στο προϊόν που έκανε κάθε πράγμα που προσθέσαμε να αισθάνεται πιο φυσικό και να θεωρείται, παρά μια σειρά των επιδιορθώσεων βιδωμένο.
@TobyHowarth: Πώς χρησιμοποιήσατε τη σχεδίαση για να ανταγωνιστείτε και να έχετε παράλληλα με το Spotify και το Grooveshark;
JB: Ήταν πολύ διασκεδαστικό να δουλεύεις σε ένα μουσικό προϊόν. Τόσα πολλά αλλάζουν με τη μουσική βιομηχανία και τα κοινωνικά δίκτυα αυτή τη στιγμή και είναι πραγματικά δυνατό να αποκτήσετε μια καλή εμπειρία με ροές και εφαρμογές για κινητά που μόλις δεν ήταν δυνατή πριν από μερικά χρόνια.
Προς το παρόν, ο μουσικός κατάλογος είναι το πιο σημαντικό συστατικό όταν οι καταναλωτές συγκρίνουν διαφορετικές υπηρεσίες. Οι άνθρωποι θέλουν να μάθουν, "Έχετε τα άλμπουμ που θέλω να ακούσω;" Αλλά με τον τρόπο που συμβαίνουν τα πράγματα, όλοι όσοι βρίσκονται ακόμα σε λίγα χρόνια θα έχουν ουσιαστικά τον ίδιο κατάλογο κομματιών. Αυτό που πρόκειται να ξεχωρίσει μια υπηρεσία από την άλλη θα είναι το προϊόν: πώς λειτουργεί, αισθάνεται και ταιριάζει στη ζωή τους.
Ο σχεδιασμός είναι ένα σημαντικό μέρος αυτού και ο Rdio έχει μια εξαιρετική ομάδα σχεδιασμού που παίρνει στα σοβαρά τις μικρότερες λεπτομέρειες της εμπειρίας. Αλλά αυτό υπερβαίνει το σχεδιασμό. Ο λόγος που ήρθα να δουλέψω στο Rdio ήταν ότι όλοι θέτουν το προϊόν πρώτα, από τους ιδρυτές έως τους μηχανικούς έως το προσωπικό υποστήριξης έως τον CEO. Ήταν υπέροχο να δουλεύουμε σε κάτι που χρησιμοποιούσαμε καθημερινά και που όλοι θέλαμε πραγματικά να βελτιώσουμε.
@jarederondu: Ποια ήταν η πρώτη σας σωστή σχεδιαστική δουλειά; Πότε ήταν η πρώτη φορά που
άνοιξες το Photoshop;
WM: Πήρα την πρώτη μου «πραγματική» δουλειά στο σχεδιασμό όταν ήμουν 16 και ακόμα στο γυμνάσιο στο Wichita του Κάνσας. Ο μπαμπάς μου με παρουσίασε σε έναν γραφίστα στη πόλη, που ονομάζεται Dana Britton, και τον έπεισα ότι χρειαζόταν κάποιον να σχεδιάσει ιστοσελίδες για τους πελάτες του.
Θυμάμαι όταν βγήκε το πρώτο beta του Adobe Dreamweaver, νόμιζα ότι ήταν το πιο εκπληκτικό πράγμα στον κόσμο. Ανατρέπουμε τις μύτες μας σε αυτούς τους συντάκτες WYSIWYG τώρα, αλλά αυτές οι πρώτες εκδόσεις του Dreamweaver πραγματικά προσπάθησαν να συνδέσουν τον επεξεργαστή οπτικής ιστοσελίδας με τον κώδικα HTML με τρόπο που άνοιξε τα μάτια μου σε ό, τι συνέβαινε κάτω από την επιφάνεια.
Αργότερα ανακάλυψα A List Apart, και στη συνέχεια βγήκε το Designing With Web Standards. Αργά άρχισα να το «παίρνω». Αισθάνομαι τυχερός που ξεκίνησα όταν ο σχεδιασμός ιστοσελίδων εξακολουθούσε να εμφανίζεται. Μου έδωσε την ευκαιρία να μάθω μαζί με όλους τους άλλους.
@itsmatthewj: Είναι διαθέσιμη η πρόσφατη συζήτησή σας στο Build;
WM: Η ομιλία που έδωσα τον Οκτώβριο στο συνέδριο Build στο Μπέλφαστ είναι διαθέσιμη για προβολή τώρα στο Vimeo. Αισθάνομαι πολύ τυχερός που έχω την ευκαιρία να συμμετάσχω σε ένα τόσο εξαιρετικό γεγονός.
@TweetySant: Τι βιβλίο θα συνιστούσατε σε εμάς;
WM: Ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία για τη δημιουργική διαδικασία είναι ο Lawrence Weschler, με βάση τις συνεντεύξεις του με τον καλλιτέχνη Robert Irwin. Ονομάζεται Seeing is Forgeting the Name of the Thing One Sees. Προτείνεται από τον φίλο μου που είναι ζωγράφος και με τέτοιο τίτλο, θα παραδεχτώ ότι το άφησα να καθίσει στο ράφι μου για λίγο. Αλλά είναι γεμάτο εκπληκτικές συνδέσεις και ιδέες για όποιον κάνει κάτι και το βάζει στον κόσμο.
Ακολουθήστε μας στο Twitter στο @netmag
