Περιεχόμενο
Νωρίτερα φέτος αποδέχτηκα μια θέση σε έναν ιστότοπο γνωριμιών με εκατομμύρια χρήστες. Μου προσλήφθηκαν για να σχεδιάσω πειράματα χρηστών, τα οποία έγιναν μάχη μεταξύ των δεδομένων και της διαίσθησής μου ως σχεδιαστή.
Τελικά, βρήκα τη σωστή ισορροπία συνδυάζοντας αυτό που έδειξαν τα δεδομένα και αυτό που μου είπε η διαίσθησή μου, για να πετύχω τους στόχους μου.
Μετά τη διαίσθησή μου
Το πρώτο μου έργο ήταν να βελτιώσω τα έσοδα βελτιώνοντας μια σελίδα αναβάθμισης. Δημιουργήθηκαν δύο πειράματα για δοκιμή έναντι του ελέγχου, και τα δύο έσπασαν το συνολικό πρότυπο του ιστότοπου.
Το πείραμα Α περιελάμβανε μια φόρμα πιστωτικής κάρτας στη σελίδα και το πείραμα Β περιλάμβανε έναν ανανεωμένο σχεδιασμό του στοιχείου ελέγχου. Τα σχέδια του πειράματος ήταν πιο αισθητικά ευχάριστα, αλλά εξακολουθούσαν να υποφέρουν από τη σελίδα αναβάθμισης ελέγχου κατά 0,5-1%.
Η σελίδα ελέγχου ήταν αρκετά σκελετική: περιελάμβανε μια λίστα χαρακτηριστικών στη μία πλευρά της σελίδας και μια φόρμα επιλογής συνδρομής με παρότρυνση για δράση. Η ανάλυση των δεδομένων αποκάλυψε ότι το Πείραμα Α έδωσε τη χειρότερη από τις τρεις και το σπάσιμο του προτύπου δεν έκανε τίποτα για τα ποσοστά συνδρομής.
Ενώ βελτιώσατε τα πράγματα, το πρότυπο του ελέγχου και η ροή αγοράς (που περιελάμβανε τη φόρμα της πιστωτικής κάρτας που αναδύθηκε σε ένα νέο παράθυρο) παρέμειναν ανέπαφα στο πείραμα. Αν και δεν είναι όμορφο, το να μένεις κοντά στο σχέδιο του ελέγχου κράτησε την εμπιστοσύνη του χρήστη ανέπαφη.
Εφαρμογή των δεδομένων
Μετά την επανεκκίνηση του πειράματος, δεν υπήρχαν μετρήσιμες ενδείξεις απόδοσης. Ένιωσα σαν να χτυπήσω έναν τοίχο. Άρχισα να κάνω μια αλλαγή κάθε φορά, αλλά σύντομα έγινε σαφές ότι αυτή η διαδικασία απέδωσε πολύ μικρά παραγωγικά αποτελέσματα - και οι προγραμματιστές άρχισαν να ενοχλούνται με όλες τις δοκιμές.
Τότε είχα μια θεοφάνεια: κυνηγούσα το τοπικό μέγιστο - είχα φτάσει το όριο δοκιμών. Ήθελα να καινοτομήσω, αλλά πάνω απ 'όλα ήθελα οι χρήστες να αισθάνονται αρκετό πάθος για το προϊόν που θα ήθελαν να πληρώσουν για αναβάθμιση στην premium υπηρεσία. Ο νέος στόχος μου ήταν να καταλάβω γιατί αυτά τα πειράματα απέτυχαν.
Για την επίλυση αυτού του ζητήματος, έπρεπε να τεθούν οι σωστές ερωτήσεις. Το πρόβλημα έπρεπε να είναι κάτι παραπάνω από αισθητική, σωστά; Τότε ήταν που ο συνδυασμός δεδομένων και τα συναισθήματα του εντέρου μου συνεργάστηκαν και αναπτύχθηκαν σταθερές υποθέσεις για δοκιμή.
Να πάρει σωστά
Ένα πράγμα που είχε το προϊόν ήταν ένα εμπορικό σήμα που εκτιμάται από τους χρήστες του. Άρχισα να δημιουργώ μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που αποστέλλονται σε ένα μικρό ποσοστό της βάσης χρηστών και είδα αποτελέσματα γρήγορα. Η ιδέα μου ήταν αυτή: αν ακόμη και ένας από τους χρήστες μας ένιωθε κάποιο συναίσθημα από αυτό το μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και ασχολήθηκαν με αυτό, κάτι νέο θα μπορούσε να μάθει.
Βγαίνοντας από τον τρέχοντα οδηγό στυλ επιτρέψτε μου να επικεντρωθώ στην ίδια την επωνυμία. Δημιούργησα διασκεδαστικά και παιχνιδιάρικα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που απέδωσαν ευνοϊκά τόσο για την εταιρεία όσο και για τους χρήστες, αλλά όχι χωρίς κριτική από τους συμπαίκτες μου για την ώθηση των ορίων του οδηγού στυλ.
Αλλά φυσικά, έπρεπε να συνεχιστούν περισσότερες δοκιμές για να αποδείξει ότι αυτή η μέθοδος λειτουργούσε.
Δοκιμάστηκε μια έκδοση του μηνύματος ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που είχε προσαρμοστεί με βάση αυτό που έλεγαν τα δεδομένα, με αποτέλεσμα ένα ρομποτικό μήνυμα που δεν εκτέλεσε τον έλεγχο - αφήνοντάς μου να υποθέσω ότι τα δεδομένα δεν μπορούσαν να μου πουν ή οποιονδήποτε άλλο για αυτό το θέμα , πώς να σχεδιάσετε οτιδήποτε σχετίζεται με αυτά τα θέματα.
Το συναίσθημα έπρεπε να εφαρμοστεί στα σχέδια, μέσω τόνου ή εικόνων, για να έχουμε αποτελέσματα που επηρέασαν τον χρήστη, καθώς και τις μετρήσεις μας.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος
Τελικά, λαμβάνοντας μια πολύ επικίνδυνη, ανθρωπιστική προσέγγιση έκανε τον χρήστη να αισθάνεται ότι δεν ήθελε, αλλά χρειαζόταν επίσης. Και ποιος χρήστης δεν χρειάζεται; Ο στόχος δεν ήταν απλώς η δημιουργία εσόδων, αλλά και ο χρήστης να επενδύσει στο προϊόν. Κάνοντας υποθέσεις ότι γνωρίζετε τι θέλει ο χρήστης και ότι τα δεδομένα θα σας πουν τα πάντα, καλά, «κάνει έναν κώλο από εμένα και εγώ».
Οι σχεδιαστές γίνονται εμμονή με την καινοτομία και ξεχνούν τον πραγματικό λόγο για τον οποίο κάνουμε αυτό που κάνουμε, ειδικά στο πλαίσιο του σχεδιασμού με δεδομένα. Πρέπει να εξετάσουμε τα δεδομένα και τη δική μας διαίσθηση, εφαρμόζοντας και τα δύο σε αυτό που χτίζουμε.
Οι αποτυχίες είναι αναπόφευκτες - έως ότου εφαρμόσουμε ό, τι μαθαίνουμε από το πώς αποτυγχάνουμε, θα συνεχίσουμε να κυνηγούμε το τοπικό μέγιστο αντί να καινοτομούμε. Η γνώμη μου είναι αυτή: μην κρατάτε δεδομένα πάνω από την κοινή λογική. Παρε ευκαιριες. Ακολουθήστε τη διαίσθησή σας. Αφήστε τα δεδομένα να υποστηρίξουν το σχέδιό σας και όχι να το ορίσετε.
Λόγια: Νατάσα Irizarry
Η Natasha Irizarry είναι ένας αυτοαποκαλούμενος ευαγγελιστής UX. Εργάζεται ως σύμβουλος εταιρειών που έχουν εμπειρία στο χρήστη και σχετίζονται με το σχεδιασμό προβλημάτων. Ακολουθήστε την στο Twitter στο @natashairizarry. Αυτό το άρθρο εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο τεύχος 261 του περιοδικού net.
Σαν αυτό? Διάβασε αυτό!
- Brilliant Wordpress επιλογή εκμάθησης
- 14 κορυφαία διαδικτυακά μαθήματα κωδικοποίησης
- Πώς να δημιουργήσετε μια εφαρμογή: δοκιμάστε αυτά τα υπέροχα μαθήματα
