Περιεχόμενο
- 01. Comic Sans: το άκρο όλων των αστείων
- 02. Helvetica: ο θάνατος από παντού;
- 03. Πάπυρος: ο στόχος της παρωδίας SNL
- 04. Mistral: το συχνά παρεξηγημένο σενάριο
- 05. Trajan: ο βασιλιάς των αφισών ταινιών
Ορισμένες γραμματοσειρές είναι τόσο κακοήθεις, έχουν γίνει αστείο ακόμα και για μη σχεδιαστές. Άλλοι είναι υπερβολικά συνηθισμένοι στο σημείο της σχεδόν συνολικής εξάντλησης, ή κατάχρηση τόσο πολύ που έχουμε ξεχάσει τον αρχικό σκοπό τους.
Χρειάζεται δεξιότητα και εμπειρία για να επιλέξετε τη σωστή γραμματοσειρά και οι αποχρώσεις διαφορετικών τύπων γραμματοσειρών μπορούν να επηρεάσουν σημαντικά την προσωπικότητα μιας μάρκας ή τον τόνο ενός σχεδίου.
Υπάρχουν χιλιάδες επιλογές εκεί έξω, αλλά ορισμένες γραμματοσειρές είναι παντού. Κάποιοι φαίνεται να κάνουν κοροϊδία της τέχνης και της τέχνης της τυπογραφίας μέσα τους, ενώ άλλοι μοιάζουν με μια τεμπέλη, προεπιλεγμένη εναλλακτική επιλογή.
Αλλά δικαιολογείται όλο το μίσος; Διαβάστε παρακάτω για πέντε από τις πιο μισητές γραμματοσειρές και γιατί μερικοί από αυτούς ίσως αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία ...
- Κορυφαίες δωρεάν γραμματοσειρές σεναρίου
01. Comic Sans: το άκρο όλων των αστείων
Ας το ξεπεράσουμε νωρίς. Τακτικά κοροϊδεύονται από σχεδιαστές και μη σχεδιαστές, το Comic Sans είναι ο κλόουν στο δωμάτιο - η αγαπημένη παιδική χαρά, οι δύσκολες παρουσιάσεις του PowerPoint, οι στάβλες λεμονάδας και τα παθητικά επιθετικά σήματα στο χώρο εργασίας σε όλο τον κόσμο.
Οι άνθρωποι αγαπούν πραγματικά να μισούν αυτήν τη γραμματοσειρά. Είναι διάσημο για ερασιτεχνικό, ανόητο, επιλεγμένο από άτομα που θέλουν κάτι ανεπίσημο και τρελό, αλλά «σχεδιάζουν» την αφίσα τους στο Word - και η Arial ή η Times New Roman απλά δεν θα την κόψουν.
Καταλαβαίνουμε. Σε τόσες πολλές καταστάσεις, το Comic Sans είναι φρικτό. Αλλά σκεφτείτε το όνομά του: δεν ονομάζεται «Comic» Sans επειδή είναι κωμικό, αλλά επειδή βασίζεται στον τύπο των φυσαλίδων ομιλίας κόμικς. Στην πραγματικότητα, σχεδιάστηκε αρχικά από τον Vincent Connare για να δώσει το "Microsoft Bob", ένα χρήσιμο σκυλί που συνδυάζεται με τα Windows 95, έναν πιο ζεστό, πιο παιχνιδιάρικο τόνο στις φυσαλίδες ομιλίας του - αλλά ποτέ δεν χρησιμοποιήθηκε για αυτόν τον σκοπό.
Δεν προοριζόταν για χρήση εκτός των φυσαλίδων κόμικς ομιλίας, και όμως εξερράγη απολύτως παγκοσμίως. Υπάρχουν καμπάνιες για την απαγόρευσή της και γίνεται μια εύκολη αναφορά για κακή τυπογραφία. Η πραγματικότητα? Είναι πραγματικά τέλειο για την προβλεπόμενη χρήση του. Είναι επίσης εξαιρετικό για προσβασιμότητα και συνιστάται επίσημα από την British Dyslexia Association. Το έγκλημά του δεν είναι χρήση, είναι κατάχρηση. Κάντε ένα διάλειμμα στο Comic Sans.
02. Helvetica: ο θάνατος από παντού;
Το Ubiquity δημιουργεί περιφρόνηση και με πολλούς τρόπους η Helvetica είναι μια όμορφα δημιουργημένη γραμματοσειρά που έχει γίνει θύμα της δικής της επιτυχίας. Έχει γίνει η «ασφαλής επιλογή», η ουδέτερη επιλογή - ή για μερικούς, ένας εύκολος τρόπος για να είναι αβίαστα δροσερό και διαχρονικό. Αλλά η πανταχού παρουσία του οφείλεται εν μέρει στο γεγονός ότι δεν χρησιμοποιείται πάντα για τους σωστούς λόγους.
Κυκλοφόρησε το 1957 ως Neue Haas Grotesk και μετονομάστηκε τρία χρόνια αργότερα, η Helvetica είναι η αφίσα του International Typographic Style ή Swiss Style - στην πραγματικότητα, το "Helvetica" είναι λατινικό για το "Swiss". Αγκαλιάστηκε από πρωτοποριακούς σχεδιαστές κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '50 και του '60 και η δημοτικότητά του συνεχίζει να αυξάνεται από τότε.
Ένας ζαλισμένος αριθμός επωνυμιών έχει χρησιμοποιήσει τη Helvetica ή τροποποιήσεις αυτής, για τα λογότυπά τους κατά τη διάρκεια των δεκαετιών - από την American Airlines στο The North Face, την Panasonic έως το Post-It και αμέτρητα περισσότερα. Σαφώς, αυτό γίνεται ένα ζήτημα όσον αφορά την εμφάνιση και την προσωπικότητα της επωνυμίας.
Το Helvetica είναι μια υπέροχη γραμματοσειρά. Αλλά δεν είναι πάντα η πιο κατάλληλη επιλογή. Είναι τρομερό για μεγάλα αποσπάσματα κειμένου, για παράδειγμα, όπου το στενό διάκενο και το ομοιόμορφο βάρος του παρεμποδίζουν την αναγνωσιμότητα. Δεν είναι επίσης τόσο ουδέτερο όσο υποθέτουν οι άνθρωποι: Το ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους του Gary Hustwit συζητά πώς σε ορισμένα περιβάλλοντα θα συνδυαστεί με το φόντο, ενώ σε άλλα θα σας χτυπήσει στο πρόσωπο.
Εφαρμόστε κριτική σκέψη στις επιλογές τύπου σας: ενώ η Helvetica μπορεί να είναι μια τεμπέλης προεπιλεγμένη επιλογή, μπορεί επίσης να είναι ιδανική για το σωστό έργο. Μην το εγκαταλείψετε μόνο κατ 'αρχήν, αλλά θυμηθείτε ότι υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις για τη Helvetica εκεί έξω.
03. Πάπυρος: ο στόχος της παρωδίας SNL
Όλοι αγαπούν ένα είδος ψεύτικου-Αιγυπτιακού, ελαφρώς στενοχωρημένου τύπου, σωστά; Λοιπόν ... όχι τόσο πολύ. Ο Πάπυρος βρίσκεται ακριβώς εκεί με τους Comic Sans στο πάνθεον των μισητών γραμματοσειρών και ενώ η Helvetica ενέπνευσε ένα στοχαστικό ντοκιμαντέρ, ο Πάπυρος έχει την τιμή να γίνει αντιληπτός από το Saturday Night Live.
Το σκετς, με πρωταγωνιστή τον Ryan Gosling, χλευάζει το πώς ένα παγκόσμιο blockbuster όπως το Avatar θα μπορούσε φαινομενικά απλώς να πληκτρολογήσει το «Avatar» σε Word και να αλλάξει τη γραμματοσειρά σε Πάπυρο. Εκτός από τις αφίσες ταινιών, η γραμματοσειρά μπορεί επίσης να είναι εξοικειωμένη με τα πάντα, από μενού faux-rustic cafe, έως εκκλησιαστικά προγράμματα, έως online captchas.
Εμπνευσμένος από τους Βιβλικούς χρόνους, ο Chris Costello δημιούργησε τον Πάπυρο το 1982 ως δευτερεύον έργο ενώ εργαζόταν σε ένα πρακτορείο. Αργότερα το πούλησε στην Letraset ... ο οποίος την αδειοδοτούσε στη Microsoft. Τώρα θεωρείται ότι υπάρχει σε πάνω από ένα δισεκατομμύριο υπολογιστές παγκοσμίως.
Υπάρχουν ολόκληρα ιστολόγια αφιερωμένα στην υπερβολική χρήση και κατάχρηση του Πάπυρου, αλλά όπως και με το Comic Sans, η ευθύνη δεν πρέπει να αποτιμάται στον δημιουργό του. Είναι λίγο ενοχλητικό που μια τέτοια διακριτική γραμματοσειρά, επηρεασμένη από την εμφάνιση και την αίσθηση των αρχαίων πολιτισμών της Μέσης Ανατολής, θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε τόσα πολλά σύγχρονα περιβάλλοντα - το γεγονός είναι ότι δεν μπορεί. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι κατάλληλο για κάποιο σκοπό. απλά δεν ταιριάζει κάθε σκοπός.
04. Mistral: το συχνά παρεξηγημένο σενάριο
Οι γραμματοσειρές σεναρίων γενικά, και οι γραμματοσειρές χειρόγραφου ειδικότερα, παίρνουν πολλά. Το Bradley Hand - δημοφιλές μεταξύ των εφηβικών κοριτσιών τη δεκαετία του '90, και τώρα κατακλύζεται από κάθε είδους προσκλήσεις, σχολικές ανακοινώσεις και βιβλία ιστοριών - είναι μια συγκεκριμένη περίπτωση, καθώς στην πραγματικότητα δεν μοιάζει με φυσικό χειρόγραφο.
Η Mistral, ωστόσο, έχει μια μάλλον πιο ενδιαφέρουσα κληρονομιά - σχεδιασμένη να προκαλεί την πολυπλοκότητα και την κομψότητα της μεταπολεμικής Γαλλίας. Ωστόσο, συχνά ταυτίζεται με το ίδιο πινέλο με άλλες γραμματοσειρές σεναρίου, ειδικά όταν γίνεται κακή χρήση. Το πρόβλημα είναι, μάλλον όπως το Comic Sans και ο Πάπυρος, το Mistral είναι ευρέως διαθέσιμο σε μη σχεδιαστές που δεν σκέφτονται δύο φορές να το σφαγιάσουν.
Αρχικά σχεδιασμένο για να μιμείται ένα κομψό, αποπνικτικό στυλ γραφής όταν σε περίπτωση πρότασης, ο Mistral αλλάζει τον τόνο εντελώς όταν βρίσκεται σε όλα τα καπάκια - και μοιάζει να έχει ζωγραφιστεί με σπρέι από έναν έφηβο.
Και οι δύο τόνοι φωνής μπορούν να είναι αποτελεσματικοί, εάν χρησιμοποιούνται σωστά. Για άλλη μια φορά, το ζήτημα εδώ είναι η κακή χρήση σε λάθος χέρια. Ορίστε μεγάλα αποσπάσματα κειμένου στο Mistral σε μια προσπάθεια να μιμηθείτε τη γραφή και αντιμετωπίζετε προβλήματα. Και η φωνητική, πιο έντονη προσέγγιση all-caps αραιώνεται πάρα πολύ συχνά από κακά σχεδιασμένη σήμανση. Τα παραπάνω παραδείγματα δείχνουν πόσο αποτελεσματικό μπορεί να είναι το Mistral στα σωστά χέρια.
05. Trajan: ο βασιλιάς των αφισών ταινιών
Ακριβώς όπως ο κόσμος του κινηματογράφου διατηρεί φαινομενικά το ίδιο χαλικώδες άτομο σε κατάσταση αναμονής για κάθε νέο τρέιλερ, οι σχεδιαστές των υλικών μάρκετινγκ του είναι μάλλον προσκολλημένοι σε μία γραμματοσειρά: Trajan (με την Bank Gothic ως πρόθυμο μαθητή)
Το εύρος των εφαρμογών είναι τεράστιο και ξεπερνά το είδος και τη διάθεση εντελώς. Από τη δεκαετία του 1990, ο Trajan έχει κοσμήσει ταινίες καταστροφών, όπως Τιτανικός, ταινίες επιστημονικής φαντασίας, συμπεριλαμβανομένων των Minority Report και Stargate, αγγίζοντας δράματα όπως το A Beautiful Mind, και το φανταστικό επικό Game of Thrones.
Φαινομενικά δεν υπάρχει τίποτα αυτό το ψευδο-ρωμαϊκό serif, το οποίο συνοδεύτηκε χρήσιμο με το Adobe Creative Suite για χρόνια, δεν μπορεί να επικοινωνήσει όταν πρόκειται για ταινίες. Με κάποιους τρόπους, είναι τόσο υπερχρησιμοποιημένο ώστε να γίνεται λίγο περισσότερο από το θόρυβο στο παρασκήνιο ως μέρος μιας αφίσας ταινίας, οπότε εστιάζετε στον τίτλο και όχι στη γραμματοσειρά στην οποία έχει ρυθμιστεί.
Όπως και ο άνθρωπος με το χαλικώδες φωνή, γίνεται μέρος του βραχίονα του κινηματογράφου - ένα άλλο γνωστό τροπικό που έχει τη θέση του. Αλλά είναι επίσης μια ευκαιρία για πιο ανεξάρτητους σχεδιαστές αφισών να ξεχωρίζουν από το πλήθος με κάτι ριζικά διαφορετικό.
