Περιεχόμενο
- Τι σήμαινε ο σχεδιασμός για εσάς όταν ήσασταν νέοι - το θεωρήσατε ως πιθανή καριέρα;
- Πού μελετήσατε το σχεδιασμό και τι σας δίδαξε το μάθημα;
- Συνεργαστήκατε με το υπέροχο βότανο Lubalin - πώς ήταν αυτή η εμπειρία και πώς το πήρε;
- Δημιουργήσατε το δικό σας στούντιο μετά από 11 χρόνια στο Πάνθεον και σχεδιάστηκαν σχεδόν 2.000 μπουφάν βιβλίων - τι σε έκανε να φύγεις;
- Πείτε μας για μια αξέχαστη εμπειρία πελάτη από την πρώτη εκκίνηση. Πώς διαμόρφωσε τη στάση σας απέναντι στην «επιχείρηση» του σχεδιασμού;
- Είστε άτομο sketchpad ή δημιουργικό υπολογιστή; Πώς θα δημιουργήσετε ένα σχέδιο λογότυπου, για παράδειγμα;
- Είστε ένας καλά δημοσιευμένος συγγραφέας [μαζί με τον σύζυγο της Fili, Steven Heller]: τι κάνει η γραφή για εσάς που δεν έχει το σχέδιο;
- Το Elegantissima είναι η μονογραφία σας από πέρυσι - ποια είναι τα προσωπικά σας σημεία από αυτό και ήταν δύσκολο να τα συνδυάσετε;
- Από τότε έχετε ζωντανή τη συλλογή με μια έκθεση σε συνεργασία με τον σκηνογράφο Kevin O'Callaghan. Πώς συνεργαστήκατε;
- Η επωνυμία εστιατορίων και τροφίμων και ο σχεδιασμός συσκευασίας είναι για εσάς το πιο διάσημο - υπάρχει κάτι που πραγματικά δεν σας αρέσει να τρώτε;
Η Louise Fili δεν είναι τίποτα λιγότερο από πρωτοπόρο. Ξεκίνησε την καριέρα της με το μεγάλο βότανο Lubalin. Μεταξύ 1978 και 1989 σχεδίασε σχεδόν 2.000 όμορφα μοναδικά μπουφάν βιβλίων ως καλλιτεχνικός διευθυντής των Pantheon Books.
Αργότερα ίδρυσε τη Louise Fili Ltd, ένα στούντιο υπεύθυνο για το σχεδιασμό και τη συσκευασία λογότυπων για μάρκες, συμπεριλαμβανομένων των Good Housekeeping, Crane & Co. και του μονογράμματος Tiffany. Μέχρι στιγμής, έχει λάβει επαίνους από το The Society of Illustrators, το New York Art Director Club και έχει ενταχθεί στο Art Director Hall of Fame.
Και παρά αυτήν την αστρική ανάβαση στον κόσμο της επωνυμίας, το έργο της Fili γιορτάζεται για την τεχνική του. Η εικόνα και η καλλιγραφία της είναι πάντα εκλεπτυσμένη και η αφοσίωσή της στον κόσμο της εμπορικής επωνυμίας αποκαλύπτει το πάθος μιας ζωής για γαστρονομία.
Το 2012 δημοσιεύθηκε μια μονογραφία, Elegantissima: The Design and Typography of Louise Fili, αποκαλύπτοντας ένα ασυμβίβαστο σύνολο έργων από ένα πραγματικά διακριτικό δημιουργικό.
Τι σήμαινε ο σχεδιασμός για εσάς όταν ήσασταν νέοι - το θεωρήσατε ως πιθανή καριέρα;
Ενδιαφέρομαι πάντα για το σχεδιασμό, ακόμη και πριν ήξερα τι ήταν.Ως τετράχρονος, συνήθιζα να χαράζω κρυφά γράμματα στον τοίχο πάνω από το κρεβάτι μου τη νύχτα.
Στην ηλικία των οκτώ, το έκανα στο μυαλό μου ότι θα ήμουν μυθιστοριογράφος και θα έδινα όλη μου την ενέργεια στο σχεδιασμό του εξωφύλλου και μετά θα χάσω το ενδιαφέρον μου να γράψω το βιβλίο.
Όταν ήμουν στο λύκειο, έστειλα ένα στυλό Osmiroid που διαφημίστηκε στο πίσω μέρος του περιοδικού The New Yorker και δίδαξα στον εαυτό μου καλλιγραφία.
Σύντομα θα έκανα φωτισμένα χειρόγραφα στίχων του Bob Dylan για να πουλήσω στους συμμαθητές μου. Δεν ήξερα ακόμα ποια ήταν η γραφιστική. Εκείνη την εποχή ονομαζόταν εμπορική τέχνη - ένας πολύ άσεμνος όρος.
Πού μελετήσατε το σχεδιασμό και τι σας δίδαξε το μάθημα;
Σπούδασα τέχνη στο Skidmore College, όπου αν δεν μπορούσες να ζωγραφίσεις, θα έλεγαν ότι είσαι «γραφικά προσανατολισμένος».
Τότε ήταν όλα μαζί για μένα: καλλιγραφία, δημιουργία βιβλίων, φωτογράφιση πινακίδων - ανακάλυψα τελικά ότι όλα τα πράγματα που μου άρεσαν ήταν στην πραγματικότητα η γραφιστική.
Μου άρεσε πολύ να φτιάχνω βιβλία, χρησιμοποιώντας μεταλλικό τύπο ή καλλιγραφία. Το τελικό μου έργο ήταν ένα ιταλικό βιβλίο μαγειρικής με γράμματα.
Συνεργαστήκατε με το υπέροχο βότανο Lubalin - πώς ήταν αυτή η εμπειρία και πώς το πήρε;
Ήταν μια εξαιρετική εμπειρία για το Herb, όπου η προσοχή στην τυπογραφία ήταν διαφορετική από οτιδήποτε είχα βιώσει ποτέ. Το γραφείο μου ήταν πολύ κοντά στο Herb's, το οποίο μου έδωσε τη μοναδική ευκαιρία να παρακολουθήσω τη διαδικασία σκέψης του.
Το βλέποντάς του να σχεδιάζει ένα σχέδιο ήταν μαγευτικό και μια σημαντική απογείωση για μένα.
Δημιουργήσατε το δικό σας στούντιο μετά από 11 χρόνια στο Πάνθεον και σχεδιάστηκαν σχεδόν 2.000 μπουφάν βιβλίων - τι σε έκανε να φύγεις;
Στο Πάνθεον βρισκόμουν σε αποστολή να αποδείξω ότι ένα σακάκι βιβλίων δεν χρειάζεται να φωνάξει για να τραβήξει την προσοχή κάποιου. Νομίζω ότι το εξώφυλλο που έκανα για το The Lover είναι το καλύτερο παράδειγμα.
Ο γιος μου γεννήθηκε και το Πάνθεον μου έδωσε άδεια τριών μηνών και μια συσκευή φαξ. Είχα ήδη ένα στούντιο στο σπίτι, ένα κατάλογο πελατών στη βιομηχανία εκδόσεων βιβλίων και ένα ενδιαφέρον για διαφοροποίηση. Συνειδητοποίησα ότι δεν υπήρχε ανάγκη να επιστρέψω στο Πάνθεον.
Πείτε μας για μια αξέχαστη εμπειρία πελάτη από την πρώτη εκκίνηση. Πώς διαμόρφωσε τη στάση σας απέναντι στην «επιχείρηση» του σχεδιασμού;
Όταν άρχισα να σχεδιάζω για εστιατόρια, συνειδητοποίησα ότι αυτό ήταν το πολικό αντίθετο της δημοσίευσης. Βρήκα τον εαυτό μου να ασχολείται με πελάτες που δεν έπαιρναν γκάνγκστερ. Όταν ανέφερα κάποιες δυσκολίες που αντιμετώπιζα με έναν άλλο πελάτη, ένας εστιάτορας με κοίταξε κατ 'ευθείαν στα μάτια και είπε, "Louise, για ποιο λόγο πήγατε σε έναν δικηγόρο; Γιατί δεν ήρθες σε μένα;"
Συνειδητοποίησα ότι α) δεν αστειεύτηκε και β) αυτές είναι οι πρώτες λέξεις που είπε ο Don Corleone στο The Godfather. Ήταν πράγματι ένας διαφορετικός κόσμος. Από την άλλη πλευρά, είχα πάντα ένα τραπέζι.
Είστε άτομο sketchpad ή δημιουργικό υπολογιστή; Πώς θα δημιουργήσετε ένα σχέδιο λογότυπου, για παράδειγμα;
Το σκίτσο για μένα είναι το πιο συναρπαστικό μέρος της διαδικασίας. Υπάρχουν τόσες δυνατότητες σε ένα χαλαρό αλλά σκεπτικώς θεωρημένο σκίτσο. Σχεδιάζω λογότυπα με τον ίδιο τρόπο που σχεδίασα εξώφυλλα βιβλίων για τόσα χρόνια: Θα καθόμουν με ένα τακάκι και ένα μολύβι, θα ζωγραφίζω ένα ορθογώνιο και θα αρχίζω να γράφω ξανά τον τίτλο του βιβλίου, κάθε σελίδα, αφήνοντας τις λέξεις να μιλούν σε μένα.
Μετά από λίγο θα πήγαινε από ένα σμίξιμο σε μια πιο εκλεπτυσμένη θεραπεία τύπου. Θα συνειδητοποιούσα ότι αυτή ήταν μια γραμματοσειρά που δεν υπήρχε και τότε θα έπρεπε να σχεδιάσω πώς να πάω για να τη δημιουργήσω.
Είστε ένας καλά δημοσιευμένος συγγραφέας [μαζί με τον σύζυγο της Fili, Steven Heller]: τι κάνει η γραφή για εσάς που δεν έχει το σχέδιο;
Έχω κάνει πολλά βιβλία με τον Steve για την τυπογραφία και το σχεδιασμό, με βάση τις πολλές συλλογές μας. Πρόσφατα έκανα τα δικά μου βιβλία για την Ιταλία, τα οποία μου αρέσουν πάρα πολύ. Έχω ένα βιβλίο που θα πιέσει σύντομα τις φωτογραφίες μου με ιταλικές πινακίδες καταστημάτων και εστιατορίων, τις οποίες καταγράφω για πάνω από 30 χρόνια. Μετά από αυτό έρχεται το Παρίσι!
Το Elegantissima είναι η μονογραφία σας από πέρυσι - ποια είναι τα προσωπικά σας σημεία από αυτό και ήταν δύσκολο να τα συνδυάσετε;
Τίποτα δεν είναι πιο αγχωτικό ή συναισθηματικό από το να κάνετε τη δική σας μονογραφία - βλέποντας ολόκληρη τη ζωή και την καριέρα σας να αναβοσβήνει πριν σας αρέσει ένα τρέιλερ ταινιών. Ήταν επίσης το πιο κείμενο που είχα γράψει ποτέ - και στο πρώτο άτομο, το οποίο φαίνεται πάντα τόσο πομπώδες.
Όμως, μαζί μου έδωσε την ευκαιρία να κοιτάξω την καριέρα μου στην προοπτική, την οποία δεν είχα κάνει ποτέ πριν. Έμαθα πολλά από την εμπειρία και τώρα νιώθω πιο άνετα να γράφω - και μερικές φορές το απολαμβάνω!
Από τότε έχετε ζωντανή τη συλλογή με μια έκθεση σε συνεργασία με τον σκηνογράφο Kevin O'Callaghan. Πώς συνεργαστήκατε;
Μου προσκάλεσαν να κάνω την πρώτη μου αναδρομική έκθεση και ο μόνος τρόπος που θα μπορούσα να φανταστώ ότι ήταν να δημιουργήσω μια σειρά από περιβάλλοντα δωματίου - μια κουζίνα γεμάτη με συσκευασίες τροφίμων. μια βιβλιοθήκη σχεδίων βιβλίων · ένα μπιστρό με μενού, επαγγελματικές κάρτες, αγώνες και μπουκάλια κρασιού. και τέλος ένα μπουντουάρ για να στεγάσει οικεία ρούχα.
Εξήγησα την ιδέα στον Kevin, ο οποίος πήρε την ιδέα και μετέτρεψε την 40χρονη καριέρα μου σε ένα σπίτι με πολλά δωμάτια, κάθε περιβάλλον με το δικό του ξεχωριστό χρώμα.
Μια ηλιόλουστη κίτρινη κουζίνα με ταπετσαρίες με μοτίβα Irving Farm διαθέτει ψυγείο ντεκό με ζελατόνερο και ράφι μπισκότα, μαρμελάδες και κράκερ.
Ο καναπές βιολετί λιποθυμίας είναι διάσπαρτος με γράμματα σφραγισμένα με γραμματόσημα αγάπης και ρόμπα Hanky Panky. Μια βαθιά κόκκινη βιβλιοθήκη με φωτιζόμενο τζάκι υποδέχεται, όπως και τα δύο ποτήρια κόκκινο κρασί πάνω σε ένα τραπέζι μπιστρό. Ήταν μια καταπληκτική εγκατάσταση - ήθελα να ζήσω εκεί.
Η επωνυμία εστιατορίων και τροφίμων και ο σχεδιασμός συσκευασίας είναι για εσάς το πιο διάσημο - υπάρχει κάτι που πραγματικά δεν σας αρέσει να τρώτε;
Πρέπει να πω ότι δεν θα αναλάβω έργο συσκευασίας εάν δεν μου αρέσει το προϊόν. Θα ήταν δύσκολο να σχεδιάσω κάτι για το οποίο δεν νιώθω καλά. Μου αρέσει να τρώω σχεδόν τα πάντα, εκτός από φαγητά που δεν μου αρέσουν, κάτι που περιέχει γαλακτοκομικά.
Λόγια: Τομ Ντένις
Το τελευταίο βιβλίο της Louise Fili, Grafica della Strada: The Signs of Italy (Princeton Architectural Press) θα κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο του 2014. Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο τεύχος 225 του Computer Arts.
