Άρχισα να δουλεύω στο πρώτο μου ανεξάρτητο έργο, το Paper Fox, περίπου οκτώ μήνες πριν. Αν είχα ακούσει άλλους, θα είχα διπλώσει υπό την αμφιβολία μου.
Το Paper Fox θα είναι ένα διαδραστικό βιβλίο για τις συσκευές iPad και Android. Το καλλιτεχνικό στιλ έχει δημιουργηθεί ψηφιακά για να μοιάζει με origami και χάρτινα χαρτιά, ενώ ενώ γνώριζα καλά ότι άλλοι τρισδιάστατοι καλλιτέχνες είχαν δημιουργήσει διάφορα «χειροποίητα» κομμάτια στο παρελθόν, σκέφτηκα ότι το στυλ μου ήταν τολμηρό και νέο.
Όταν δουλεύω σε ένα έργο τέχνης, είμαι πεπεισμένος ότι είναι το πιο καινοτόμο, πρωτοποριακό και διορατικό έργο τέχνης που δημιουργήθηκε ποτέ. Είναι ένα σταθερό (και μονωμένο) συναίσθημα που μένει μαζί μου μέσω της δημιουργίας οποιασδήποτε εργασίας. Φυσικά, όταν κοιτάζω πίσω το κομμάτι με το όφελος της οπίσθιας όρασης, οι απόψεις μου μπορεί να διαφέρουν έντονα. Ωστόσο, στην περίπτωση του The Paper Fox, το κοιτάζω πίσω με την αίσθηση ότι θα μπορούσε να γίνει κάτι περισσότερο από ένα κομμάτι.
Μετά τη δημοσίευση του The Paper Fox και των προθέσεων μου για το έργο, οι συγκρίσεις άρχισαν να τρέχουν. Οι άνθρωποι ήταν εξαιρετικά θετικοί για το στυλ της τέχνης, αλλά πολλά από τα σχόλια ήρθαν με παραδείγματα παρόμοιων έργων. «Αυτό φαίνεται υπέροχο. μου θυμίζει αυτό », ήταν ο γενικός ήχος.
Με κάθε σύνδεσμο ιστού που έκανα κλικ, η εμπιστοσύνη μου κλονίστηκε. Σαφώς, το στυλ μου δεν ήταν το μοναδικό και ειδικό νιφάδα χιονιού που σκέφτηκα για πρώτη φορά. Με μια ματιά, πολλά από τα έργα τέχνης στα οποία κατευθύνθηκα ήταν ακριβώς τα ίδια με το έργο μου. Θυμάμαι να σκέφτομαι ότι δεν θα έπρεπε να ασχολούμαι με το στυλ που είχε ήδη γίνει εκατό φορές. Ήμουν κοντά στο ράφι του έργου και το έβαλα σε ένα κομμάτι folio.
Το πρόβλημα ήταν ότι έβαλα πάρα πολλά αποθέματα στην έννοια της πρωτοτυπίας. Νόμιζα ότι το έργο τέχνης ήταν επιτυχές μόνο λόγω της μοναδικής και διακριτικής του εμφάνισης. Μόλις το είδα ότι όχι μόνο είχε γίνει στο παρελθόν, αλλά είχε γίνει πολλές φορές, αναρωτήθηκα αν υπήρχε νόημα να συνεχίσω.
Φυσικά, αυτή ήταν μια πολύ αφελής και κάπως αλαζονική προοπτική. Η πρωτοτυπία παίζει ρόλο στη δημιουργία οποιουδήποτε έργου τέχνης, αλλά αν η επιτυχία ολόκληρης της δουλειάς μου εξαρτάται από το γεγονός ότι δεν είχε γίνει ποτέ πριν, τότε θα ήταν καταδικασμένο από την αρχή. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για τα περισσότερα δημιουργικά έργα.
Ο λόγος για τον οποίο έχω κάποιο κρίσιμο ενδιαφέρον για το The Paper Fox δεν είναι λόγω της μοναδικότητάς του, αν και αυτό είναι μέρος αυτού. Πιστεύω ότι η έκκλησή του έγκειται στο γεγονός ότι πέρασα πάρα πολύ καιρό γυαλίζοντας το έργο τέχνης για να δημιουργήσω κάτι ποιότητας. Ήθελα να δώσω στο έργο μια αίσθηση απλότητας: την αίσθηση του τραχιά χαρτιού. η εντύπωση των ατελών σχημάτων που λούζονται με ζεστό, βουτυρικό φωτισμό. Πέρασα πολλές ώρες απλοποιώντας τους χαρακτήρες αρκετά, ώστε να μπορούν να εκπέμψουν, ταυτόχρονα διασφαλίζοντας ότι οι σιλουέτες τους ήταν δυνατές.
Όλες αυτές οι αισθητικές επιλογές, σε συνδυασμό με τις θεματικές, είναι αυτές που κάνουν το δικό μου - και οποιοδήποτε άλλο έργο - μοναδικό. Θα μπορούσα εύκολα να εγκαταλείψω το έργο προτού γίνει αυτό που είναι σήμερα, το οποίο είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα άθροισμα των μερών του. Αλλά τότε δεν θα είχα καταλάβει ποτέ ότι δεν υπάρχουν νέα παζλ: είναι πώς τακτοποιείτε τα κομμάτια που έχουν σημασία.
